سبکهای دی جی و موسیقی الکترونیک

موسیقی الکترونیک اغلب به هر موسیقی ای اطلاق می شود که اساسا ابزارها و فناوری‌های الکترونیکی را برای تولید صدا بکار می گیرد و به زیرشاخه های بسیاری تقسیم بندی میشود که همگی صدایی شگفت انگیز با ویژگی‌هایی خاص دارند. موسیقی های الکترونیک از اصوات و ضربهایی هنرمندانه تهیه شده و موسیقی‌هایی خاص با مخاطبان اندک تا سبکهایی کاملاً نفوذیافته در فرهنگ را شامل می‌شود.

ابزارهای موسیقی الکترونیک

سازهای موسیقی الکترونیک، ابزارهایی هستند که برای تولید اصوات موسیقی به کمک علم الکترونیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع از دستگاه‌ها صداها را با خروج یک سیگنال صدای الکتریکی تولید می‌کنند که در نهایت بلندگویی را تحریک می‌کنند. عصر موسیقی الکترونیک، ریشه‌های عمیق‌تری از عصر راک اند رول دارد. اکثر مردم هنگامی که این نوع از سازهای موسیقی سفر خود را آغاز کرده بودند حتی متولد نشده بودند. این سفر (تکامل سازهای الکترونیک) در مراحل مختلف به اشتباه درک و احساس شده بود و در طی زمان به رشد خود ادامه داد تا در جریان اصلی پذیرفته شد و همچنین مخاطبان انبوه خود را یافت.

در دوره زمانی موسیقی الکترونیک، نوازندگان و مخترعان همیشه روش های خلاقانه جدیدی را برای ویرایش صدا و ایجاد موسیقی ابداع کرده اند. در حال حاضر تنوع محصولات موجود در عرصه سخت افزار و نرم افزار موسیقی نسبت به هر بازه تاریخی بی همتا است. در ادامه به برخی از ابزارهای الکترونیکی برای تمام سبک های موسیقی الکترونیک اشاره می کنیم:

سمپلرهای صوتی (نمونه گیرهای صوتی): این ابزار می تواند صداها را ضبط، پخش و ذخیره کند. بیشتر سمپلرها با یک سکوئنسر (ترتیب سنج)، و برخی با کنترلر یا کیبورد به فروش می رسند. سمپلرهای نرم افزاری گاهی اوقات به عنوان یک جایگزین ابزارهای واقعی توسط نوازندگانی استفاده می شود که بودجه محدودی دارند.

ماشین درام: این دستگاه ها معمولًا در موسیقی هیپ هاپ الکترونیک استفاده می شوند. این دستگاه‌ها اغلب در طول ضبط به عنوان جایگزینی برای درامر انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تاریخچه ماشین درام بسیار طولانی است و در حال حاضر به آشناترین صدا در هیپ هاپ و موسیقی پاپ تبدیل شده اند.

ماژول های صدا: چیزی که ماژول های صدا را از بقیه ابزار موسیقی الکترونیکی متمایز می کند این است که فاقد یک دستگاه پخش است. همراه آنها یک کنترلر خارجی مانند یک سکونسر یا تریگر پدها قرار دارد. ماژول های صدا می‌تواند

سینتی، سمپلرها، ژنراتورهای ساده لحن و ابزارهای بسیار دیگری باشد.

سینت سایزرهای رومیزی (Tabletop Synthesizers) : درست همانند ماژول های صدا، همچنین سینت سایزر رومیزی را داریم که یک ضریب شکل کاهش یافته را نشان می دهد. اما چیزی که آن را از ماژول ها جدا می کند، این است که سینت سایزر حاوی یک کنترلر جمع و جور است. اندازه و تحرک این سینت سایزرها می‌تواند مزیتی برای نوازندگانی باشد که بیشتر اوقات در حال سفر هستند یا کسانی که کمبود فضا دارند. علی رغم اندازه جمع و جور آنها، سینت سایزرهای رومیزی می توانند مقدار قابل توجهی پانچ صدا تولید کنند. کسانی که به موسیقی رقص و کلاب عادت دارند ممکن است صدای این دستگاه را تشخیص بدهند.

سکوئنسرهای صوتی: این ابزارهای موسیقی الکترونیکی می توانند نمونه‌هایی از موسیقی را تولید کنند که بخشی از سینت سایزر، کنترلر و ماشین درام هستند. سکونسرهای صوتی را سکونسرهای پله ای (Step Sequencers) نیز نامیده اند که عمدتاً مونوفونیک (Monophonic) یعنی تک صدایی هستند.

پروداکشن استیشن ها: این ابزارها توانایی ویژه ای در ترکیب نیروی سکونسرهای صوتی، سمپلرها، کنترلرها، و ماشین درام ها دارند. این ابزارها مستقل هستند و می‌توانند به موسیقیدان تمام چیزهایی را بدهند که برای ایجاد موسیقی نیاز دارد. گاهی اوقات، در گذشته پروداکشن استیشن ها با الگوهایی برنامه ریزی شده و از نمونه های مختلف پر شده بودند.

با گذر زمان، کامپیوترها جایگزین بیشتر و بیشتر دستگاه های موسیقی الکترونیکی شدند که به عنوان یک سخت افزار کامل در دسترس قرار داشتند. ابزارهای موسیقی الکترونیکی با وجود این رقابت با کامپیوتر، بیشتر و بیشتر پیشرفته شده و در نتیجه انتظارات مخاطبان از اینکه چگونه موسیقی خود را در آینده تکامل می دهد مرزهای آن را گسترش داده و به ارتفاعات جدیدی رسانده است.

در ادامه به برخی از انواع اصلی سبکهای دی جی و موسیقی الکترونیک اشاره می‌شود:

برِِیک بیت (Beakbeat): این موسیقی با بکارگیری از الگوی اصلی ریتم درام 4/4 شناخته شده است.

دیسکو (Disco): این سبک صدای وکال (خواننده) پیوسته بلندی بر روی یک الگوی ریتمیک خاص دارد.

تکنو (Techno): یکی از محبوب‌ترین سبک های موسیقی الکترونیک است، تکنو در دهه 1980 به عنوان یک یک موسیقی رقص تکامل یافت.

موسیقی امبینت (Ambient): این موسیقی برای ساختن یک تصویر یا حتی یک اثر ساخته می شود و معمولاً آن را از نوع افکتهایی که در آن استفاده می شود می شناسند.

هاوس (House) : موسیقی هاوس نوعی از موسیقی رقص است که مخلوطی از دیسکو و موسیقی سول محسوب می شود.

پراگرسیو (Progressive): موسیقی پراگرسیو جنبه‌های خاصی از موسیقی هاوس را بکار می گیرد، با تفاوت که یک ساختار منحصر به فرد ارائه می‌کند. هیچ ورسی نمی‌یابید (Verse)، بلکه صرفا یک شکل‌گیری، اوج و همچنین یک پایان را می شنوید.

ترنس (Trance): این موسیقی یک موسیقی جشن پر قدرت بر اساس عبارات ترکیبی مکرر همراه با افزایش تدریجی مکرر است.

الکترونیکا (Electronica): الکترونیکا در مجموع به عنوان موسیقی پیش‌زمینه و همچنین پس‌زمینه استفاده می‌شود، با این حال دارای چند زیرشاخه است که این روزها به عنوان موسیقی رقص نیز در نظر گرفته می شوند.

اینداستریال (Industrial): به یک سبک شدید از موسیقی اشاره دارد، اینداستریال  جدید معمولاً با بسیاری از دیگر شاخه های سنتی موسیقی مانند «اینداستریال راک» یا شاید «اینداستریال متال» همراه می‌شود.

یو کی گاراژ (UK Garage): در بریتانیا آغاز شده و همچنین از نوادگان ملودی‌های هاوس است. قابلیت‌های یوکی گاراژ ریتم‌ های کوبشی و همچنین کیک درام با صداهای استثنایی خود است.

هاردکور (Hardcore): این موسیقی از نارسایی تونال در نت‌های موسیقی و الگوهای ضرب تند خلاصه شده است.

درام اند بیس (Drum and Bass): این موسیقی دقیقاً یک نوع آهنگ رقص است که با ریتمی بسیار سریع با یک خط بیس بزرگ و حجیم ساخته شده است.

داون تمپو (Down Tempo): در این سبک، موسیقی با آرامش تزئین می‌شود و اغلب این سبک آهنگها ضربی هیپنوتیزم کننده دارند.

الکترو (Electro): این موسیقی ترکیبی از صدای سینت سایزرها (synthesizers) همراه با مزه هایی از ضرب های فانک می باشد.

سبکهای دی جی و موسیقی الکترونیک:

 داون تمپو (Downtempo/IDM) :  داون تمپو یک سبک موسیقی الکترونیک آرام است که اغلب برای گوش دادن و امور اجتماعی انتخاب می‌شود تا رقص، هر چند برخی از نسخه های آن بی شک برای صحن رقص تولید شده است. اغلب از نام‌های سالن موسیقی (لاونج-lounge) و یا آرامش دهنده (چیل آوت-Chill Out)  برای اشاره به آهنگ‌های این شاخه استفاده می‌شود، اما این نام‌ها همچنین به سبک‌های دیگر موسیقی دلالت داشته، و داون‌تمپو شامل طیف وسیع‌تری از سبک‌ها است تا عباراتی که به تنهایی اظهار شده‌اند.

شاخه داون‌تمپو به شدت از داب، هیپ هاپ، جاز، فانک، سول، درام اند بیس، امبینت، و پاپ الهام گرفته است و اغلب با سبک‌های نزدیک-مرتبط مانند IDM، تریپ هاپ و اسید جاز اشتباه گرفته شده و/یا همراه می‌شود.

زیرشاخه های داون‌تمپو/IDM:

اسید جاز (Acid Jazz)

ضرب بالیاریک(Balearic Beat)

بیت پاپ (Bitpop)

چیپ تیون(Chiptube)

الکتروکلش (Electroclash)

الکترو پاپ (Electropop)

مینیمال الکترونیکا/ گلیچ (Minimal Electronica/Glitch)

نو جاز (Nu Jazz)

تریپ هاپ (همچنین با نام بریستول ساوند) (Trip Hop aka The Bristol Sound)

بریک بیت/بریکز (Breakbeat/Breaks):

بریک بیت (بریک بیت یا بریکز)، مجموعه ای از زیرشاخه های موسیقی الکترونیک است که عمدتاً توسط درام و بیس و جانگل نشان داده می شود. معمولًا مشخصه این موسیقی یک الگوی ناصاف 4/4 درام (در مقابل ضرب مداوم هاوس یا ترنس) است.

این موسیقی را می توان از طریق سنکوپ ها و چند کسر میزانی بودنشان تشخیص داد که در تمامی موسیقی های با منشاء آفریقایی، از جمله بیشتر موسیقی‌های آفریقایی-آمریکایی برجسته هستند. بیشتر بریک بیت بر اساس محصول موسیقی بخش‌های درام نمونه رکوردهای فانک و جاز قدیمی قرار دارند، به بریک رجوع کنید.

زیرشاخه های بریک بیت/بریکز:

بیگ بیت (Big Beat)

بریک بیت (Broken Beat)

کات اند پیست (Cut & Paste)

الکترو (Electro)

بریکز فلوریدا (Florida Breaks)

گریم (Grime)

میامی بیس (Miami Bass)

نو اسکول بریکز (Nu Skool Breaks)

پروگرسیو بریکز (Progressive Breaks)

ترنتابلیسم (Turntablism)

امبینت (Ambient):

موسیقی امبینت یک سبک موسیقی است با تعریفی آسان‌گیرانه، که شامل عناصری از برخی سبک‌های دیگر از جمله جاز، موسیقی الکترونیک، نیو ایج، راک اند رول، موسیقی کلاسیک مدرن، رگی، سنتی، موسیقی جهان و حتی نویز است. این سبک بیشتر با زمینه و فضای خاص و فراگیر آن شناخته می شود.

زیر شاخه‌های سبک امبینت:

امبینت داب (Ambient Dub)

امبینت گوا (Ambient Goa)

امبینت هاوس (Ambient House)

مدرسه موسیقی الکترونیک برلین (Berlin School)

چیل اوت (Chillout)

دارک امبینت (Dark Ambient)

ایلبینت (Illbient)

لاورکیس (Lowercase)

نیو ایج (New Age)

سایبینت (Psybient)

ایندستریال (Industrial)

موسیقی ایندستریال یک اصطلاح برای تعدادی از سبک‌های مختلف موسیقی الکترونیک و تجربی (Experimental) است.

این اصطلاح در ابتدا در اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی وجود دارد که به گزینه‌های برتر افراد در سراسر دنیا تبدیل شده‌اند. از جمله موسیقی امبینت الهام گرفته از طبیعت، که از صداهای طبیعی تولید شده در محیط طبیعی و موسیقی محیط قومی گرفته شده است. موسیقی هاوس امبینت (Ambient House) ، امبینت صنعتی (Ambient Industrial) و موسیقی فضایی (Space Music) از دیگر طبقه‌بندی‌های شاخه موسیقی امبینت هستند.

موسیقی امبینت، که در اصل در دهه 1970 توسط برایان انو (Brian Eno) توسعه یافته است، شاخههای بسیار دیگری را تحت تاثیر قرار داده است. می‌توان آن را به عنوان موسیقی پس‌زمینه برای مناسبت‌های خاص و موارد بسیار دیگر استفاده کرد. موسیقی امبینت یک سبک موسیقی انقلابی نسل کنونی است که قطعا ذائقه بسیاری از افراد را تسخیر کرده است.